ekspatryda

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ekspatryda (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzad. wychodźca, emigrant[1], bezkrajowiec, azylant[2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) W 1942 roku ekspatryda Tomasz Mann tłumaczył Amerykanom, że źródeł nazizmu należy szukać w oszalałej inflacji po I wojnie światowej. Sprawiła ona, że uczciwa praca każdego dnia i godziny przegrywała ze spekulacją i zwykłym kantem[3].
(1.1) On, ekspatryda, syn ekspatrydy, pokaże tym nikczemnym sędziom, którzy ojca na wieczną infamię skazali, pokaże im perfidnym, jak syn tegoż ojca na przechylonym pokładzie tonącego pancernika pod carską banderą broni męstwa (…)[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Teresa Smółkowa, Nowe słownictwo polskie: materiały z prasy lat 1985-1992, 1998.
  2. Teresa Smółkowa, Neologizmy we współczesnej leksyce polskiej, 2001, str. 113.
  3. Odra, Wrocławskie Wydawnictwo Prasowe RSW "Prasa", 2004, nr 5, str. 15.
  4. Jerzy Krzysztoń, Księżyc nad Epidaurem, str. 323.