pancernik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pancernik (język polski)[edytuj]

pancernik (1.1)
pancernik (2.1)
wymowa:
IPA[pãnˈʦ̑ɛrʲɲik], AS[pãncerʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. niewielki ssak o pancerzu złożonym z ruchomych tarczek; zob. też pancerniki w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) mar. wojsk. silnie opancerzony okręt, wyposażony w działa bardzo dużego kalibru; zob. też pancernik (okręt) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Pancerniki żyją głównie w Ameryce.
(2.1) Po wojnie znaczenie pancerników spadło na rzecz lotniskowców.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) peba, tatusja, żółwiec
(2.1) okręt liniowy, drednot
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pancerny mos, pancerz, pancerzyk, pancerniak, pancerzownica
przym. pancerny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pancerz
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia:
źródła: