sprawić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sprawić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈspravʲiʨ̑], AS[spravʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. sprawiać)

(1.1) aspekt dokonany od: sprawiać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Czy możesz sprawić, aby twój kolega poszedł do domu?
(1.1) Boże, spraw, żeby tak było.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. sprawiać ndk.
rzecz. sprawienie n, sprawca mos
przym. sprawczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: sprawiać
źródła: