bornholmski
bornholmski (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) odnoszący się do Bornholmu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bornholmski bornholmska bornholmskie bornholmscy bornholmskie dopełniacz bornholmskiego bornholmskiej bornholmskiego bornholmskich celownik bornholmskiemu bornholmskiej bornholmskiemu bornholmskim biernik bornholmskiego bornholmski bornholmską bornholmskie bornholmskich bornholmskie narzędnik bornholmskim bornholmską bornholmskim bornholmskimi miejscownik bornholmskim bornholmskiej bornholmskim bornholmskich wołacz bornholmski bornholmska bornholmskie bornholmscy bornholmskie nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Robert wydał szereg wierszy o idyllicznych bornholmskich krajobrazach.
- (2.1) Jan mówi tylko po bornholmsku.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) Cieśnina Bornholmska • Głębia Bornholmska • Rynna Bornholmska • Basen Bornholmski
- (2.1) mówić / mawiać / rozmawiać / gadać / dukać / pisać / pisywać / czytać po bornholmsku
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bornholm m, Bornholmczyk mos, Bornholmka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- duński: (1.1) bornholmsk; (2.1) bornholmsk
- niemiecki: (1.1) bornholmisch
- rosyjski: (1.1) борнхольмский
- źródła: