生气

生气 (język chiński standardowy)

zapis:

uproszcz. 生气, trad. 生氣

wymowa:

pinyin shēngqì (sheng1qi4); zhuyin ㄕㄥㄑㄧˋ

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) złościć się (być złym)

(1.2) denerwować, irytować, złościć

rzeczownik

(2.1) złość

(2.2) witalność

odmiana:

przykłady:

(1.1) 你应该知道我为什么生气！(nǐ yīnggāi zhīdào wǒ wéishènme shēngqì) → Powinieneś wiedzieć, dlaczego jestem zły!

(1.2) 她的傻笑和举止让我感到非常生气。(tā de shǎxiào hé jǔzhǐ ràng wǒ gǎndào fēicháng shēngqì) → Jej uśmieszek i zachowanie bardzo mnie irytowały.

(2.1) 生气对身体不好。(shēngqì duì shēntǐ bùhǎo) → Złość szkodzi zdrowiu. (dosł. …jest niedobra dla…)

(2.2) 用后可使头发恢复天然的柔顺，亮泽，生气。(yòng hòu kě shǐ tóufǎ huīfù tiānrán de róushùn liàngzé shēngqì) → Po użyciu włosy odzyskują naturalną miękkość, blask i witalność.

składnia:

(1.1) aby powiedzieć, że jest się złym na kogoś, należy rozdzielić 生 od 气, i pomiędzy nie wstawić odpowiedni zaimek dzierżawczy, np.:

• 我不是生她的气，而是生自己的气。 → Nie jestem zła na nią, jestem zła na samą siebie.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) 急•惹气•有气•发火

(2.2) 生机•活气

antonimy:

(2.2) 死气

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

złożenia:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

chiń. 生 + 气 → rodzić + powietrze

uwagi:

HSK: 1

źródła: