charakterystyczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

charakterystyczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌxaraktɛrɨˈstɨʧ̑nɨ], ASarakterystyčny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) typowy, właściwy dla pewnej osoby, rzeczy lub pewnego zjawiska
(1.2) wyróżniający się spośród grupy podobnych osób lub przedmiotów
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Takie zachowanie jest charakterystyczne dla ludzi z autyzmem.
(1.2) W mieście znajdują się najbardziej charakterystyczne zabytki związane z kulturą starożytną.
(1.2) Po wejściu do pokoju był wyczuwalny charakterystyczny ostry zapach.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) specyficzny, szczególny, wyjątkowy; książk. dystynktywny
antonimy:
(1.2) przeciętny, zwykły, zwyczajny
hiperonimy:
hiponimy:
(1.2) przynależny, rozpoznawczy, swoisty, symptomatyczny, typowy, znamienny[1]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. charakter m, charakterystyka ż, charakterystyczność ż, charakteryzacja ż
przysł. charakterystycznie
czas. charakteryzować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.