auctor

auctor (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) sprawca, inicjator, prekursor, autor

(1.2) protoplasta, założyciel

(1.3) pisarz, mistrz

odmiana:

(1.1) auctor, auctoris (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	auctor	auctorēs
dopełniacz	auctoris	auctorum
celownik	auctorī	auctoribus
biernik	auctorem	auctorēs
ablatyw	auctore	auctoribus
wołacz	auctor	auctorēs

przykłady:

(1.1) Cum signum manu sua daret omnes legiones Romanae quae adfuerunt proelii victi situm eo ducente in urbem oppugnandam duce auctore introiverunt. → Gdy dał znak swoją ręką, wszystkie legiony rzymskie, które wtedy były w pobliżu miejsca wygranej bitwy pod jego dowództwem, wkroczyły za sprawą wodza do miasta przeznaczonego do zdobycia.

(1.1) Hic vir a civibus auctor eius profectus putatur. → Ten mąż jest uważany przez obywateli za sprawcę jego sukcesu.

(1.3) Itaque solum libris bonorum auctorum poematibusque horum pulcherrimis homo ali debet. → I tak właśnie człowiek powinien żywić się tylko książkami wprawnych mistrzów i ich najpiękniejszymi poematami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. augeo

rzecz. auctoritas ż, auctus m

przym. auctus

związki frazeologiczne:

(1.1) post mortem auctoris

etymologia:

łac. augeo

uwagi:

źródła: