inicjator

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

inicjator (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌĩɲiˈʦ̑ʲjatɔr], AS[ĩńicʹi ̯ator], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. osoba występująca z inicjatywą, inicjująca coś, dająca czemuś początek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) chem. czynnik konieczny do zapoczątkowania niektórych reakcji chemicznych, głównie reakcji polimeryzacji
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Artur jest inicjatorem naszego dzisiejszego spotkania.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) duchowy ojciec, pomysłodawca, projektodawca
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. inicjatywa ż, inicjacja ż
forma żeńska inicjatorka ż
czas. inicjować ndk., zainicjować dk.
przym. inicjatywny, inicjacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.