wprawny

wprawny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈfpravnɨ], AS: [fpravny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający w czymś wprawę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wprawny		wprawna	wprawne	wprawni	wprawne
dopełniacz	wprawnego		wprawnej	wprawnego	wprawnych
celownik	wprawnemu		wprawnej	wprawnemu	wprawnym
biernik	wprawnego	wprawny	wprawną	wprawne	wprawnych	wprawne
narzędnik	wprawnym		wprawną	wprawnym	wprawnymi
miejscownik	wprawnym		wprawnej	wprawnym	wprawnych
wołacz	wprawny		wprawna	wprawne	wprawni	wprawne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) doświadczony, fachowy, obeznany, umiejętny, wyćwiczony, wykwalifikowany, zaznajomiony

antonimy:

(1.1) niedoświadczony, początkujący

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wprawa ż, wprawka ż

przysł. wprawnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) ماهر
• fiński: (1.1) taitava

źródła: