przeznaczony

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przeznaczony (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌpʃɛznaˈʧ̑ɔ̃nɨ], AS[pšeznačõny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) ims. przymiotnikowy bierny od: przeznaczyć
(1.2) o człowieku, ludziach: będący czyimś przeznaczeniem

przymiotnik

(2.1) taki, który musi się stać

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(3.1) przen. książk. osoba, w której upatruje się przyszłego partnera
odmiana:
(2.1)
(3.1)
przykłady:
(1.1) Ta szczoteczka jest przeznaczona do mycia paznokci.
(1.2) Jesteśmy sobie przeznaczeni.
(2.1) No i spotkał ciebie łotrze przeznaczony tobie los!
(3.1) Oto idzie mój przeznaczony!
składnia:
(1.1) przeznaczony coś dla kogoś (+D.) • do czegoś (+D.) • na coś (+B.)[1]
kolokacje:
synonimy:
(2.1) przesądzony, nieunikniony, nieuchronny, konieczny
(3.1) ukochany
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. przeznaczyć dk., przeznaczać ndk.
rzecz. przeznaczenie n, przeznaczanie n, przeznaczona ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „przeznaczyć” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.