trwoga

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

trwoga (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈtr̥fɔɡa], AS[tr̦foga], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) intensywny strach, przerażenie
(1.2) lęk, obawa przed czymś, co ma się wydarzyć
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Krzyknął w nagłej trwodze.
(1.2) Z trwogą i wahaniem myślała o nadchodzących zmianach.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) groza, panika
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. trwożyć
przym. trwożliwy, trwożny
związki frazeologiczne:
bić w dzwony na trwogędzwonić na trwogęjak trwoga, to do Bogastrzelać na trwogęuderzać na trwogę
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: