edynburka

edynburka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛdɨ̃nˈburka], AS: [edỹnburka], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mieszkanka Edynburga

(1.2) kobieta pochodząca z Edynburga, urodzona w Edynburgu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	edynburka	edynburki
dopełniacz	edynburki	edynburek
celownik	edynburce	edynburkom
biernik	edynburkę	edynburki
narzędnik	edynburką	edynburkami
miejscownik	edynburce	edynburkach
wołacz	edynburko	edynburki

przykłady:

(1.1) Galeria portretów wybitnych edynburek prezentowana jest w foyer stołecznego teatru.

(1.2) Adam nawet nie wiedział, że jego brat żeni się z rodowitą edynburką.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wybitna / znana edynburka • szanowne / drogie edynburki!

(1.2) rodowita edynburka • edynburka z krwi i kości / z urodzenia

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mieszkanka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Edynburg mrz, edynburskość ż

forma męska edynburczyk mos

przym. edynburski

przysł. edynbursko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Edynburg + -ka

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą.

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: edynburczyk

• słowacki: (1.1) Edinburčanka ż

źródła: