Wikisłownik:Szablon hasła/1/prawda

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prawda (język polski)


wymowa: IPA[ˈpravda] ?/i
znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) treść zgodna z rzeczywistością

wykrzyknik...

(2.1) ...sygnalizujący, że mówiący zgadza się z tym, co ktoś powiedział

część spójnika...

(3.1) co prawda..., ale/jednak/lecz..., informującego, że treść jednego ze zdań jest niezgodna z tym, co można wywnioskować z treści drugiego

odmiana: (1.1) lp prawd|a, ~y, ~zie, ~ę, ~ą, ~zie, ~o; lm ~y, ~, ~om, ~y, ~ami, ~ach, ~y
przykłady:

(1.1) Mówi, że widział go w tej restauracji, ale nie wiem, czy to prawda.
(2.1) Ona to zrobiła! - Prawda! Sam to widziałem!
(3.1) Można, co prawda wątpić w prawdziwość twojej teorii, jednak dla pewnych skrajnych przypadków może być ona słuszna.

składnia:
kolokacje: (1.1) mówić prawdę, szczera prawda, zgodny z prawdą, ustalać / odkrywać prawdę
synonimy: (1.1) zgodność
antonimy: (1.1) kłamstwo
wyrazy pokrewne: przym. prawdziwy, prawdomówny, prawdopodobny, przysł. prawdziwie, rzecz. prawdziwość, prawdopodobieństwo, prawdziwek, wprawdzie, zaprawdę
związki frazeologiczne: cała prawda, gorzka prawda, Bogiem a prawdą, mijać się z prawdą, mówić komuś całą prawdę, naga prawda, naginać prawdę, po prawdzie, prawda absolutna, prawda leży pośrodku, spojrzeć prawdzie w oczy, stara prawda, święta prawda, zgodnie z prawdą, ziarno prawdy, przysłowia: prawda w oczy kole
etymologia: prasł. *pravьda < prasł. *pravъ + *-ьda[1]
uwagi:
tłumaczenia:

źródła:

  1. Słownik etymologiczny języka polskiego, W. Boryś, s. 480, 2006