wypadek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wypadek (język polski)[edytuj]

wypadek (1.2)
wymowa:
?/i, IPA[vɨˈpadɛk], AS[vypadek]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) to, co wydarzyło się lub wydarzy w przyszłości, zdarzenie
(1.2) nieszczęśliwe zdarzenie, w którym ktoś ucierpiał
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Tamte wypadki opisano w niejednej kronice.
(1.2) We wczorajszym wypadku samochodowym zginęły dwie osoby.
(1.2) W wyniku wypadku samochodowego żona Mariana zginęła na miejscu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) w żadnym wypadku • w najlepszym / najgorszym wypadku • wypadek losowykronika wypadków • rozwój / bieg wypadków • na wszelki wypadek
(1.2) nieszczęśliwy wypadek • być świadkiem wypadku • śmiertelny wypadek
synonimy:
(1.1) sprawa, sytuacja, incydent, zajście, zdarzenie, epizod, przypadek
(1.2) kolizja, kraksa, zderzenie, nieszczęście, katastrofa; gw. (Górny Śląsk) umfal, unfal
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wypadkowa ż, wypadkowość ż, wypad mrz
czas. wypadać ndk.
przym. wypadkowy, wypadły
wykrz. wypad
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: