wybitny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wybitny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vɨˈbʲitnɨ], AS[vybʹitny], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wybijający się ponad przeciętność, górujący nad otoczeniem, nieprzeciętny, niezwykle uzdolniony
(1.2) o dużym nasileniu, znaczny, wyraźny
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Fryderyk Chopin był wybitnym pianistą.
(1.1) Ta symfonia to wybitne dzieło.
(1.2) Stwierdzono wybitną poprawę sytuacji gospodarczej.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wybitny artysta • wybitne dzieło
(1.2) wybitna poprawa
synonimy:
(1.1) eminentny, wielki, genialny
(1.2) dobitny, wydatny
antonimy:
(1.1) przeciętny, słaby, mierny
(1.2) mały, słaby
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. wybitnie
czas. wybijać się
rzecz. wybitność
przym. wybitnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: