rozprawa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rozprawa (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[rɔsˈprava], AS[rosprava], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. proces sądowy
(1.2) debata, dyskusja
(1.3) rodzaj pisemnej pracy naukowej
(1.4) rozstrzygnięcie sporu[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Dzisiaj rano poszedłem do sądu na rozprawę.
(1.3) O tym, że zależało mu na tym, aby traktat ten odebrany został jako poważna rozprawa naukowa świadczą zarówno liczne przypisy, w których podawał on uściślenia, wyjaśnienia i źródła swoich informacji, jak i dołączone do niego w formie aneksów różnego rodzaju dokumenty i listy (…)[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) rozprawa sądowa
(1.3) rozprawa doktorska
synonimy:
(1.1) sprawa, przewód sądowy, proces
(1.2) dyskusja, debata, polemika, dysputa
(1.3) studium, opracowanie, elaborat, referat
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozprawianie n, rozprawienie n
zdrobn. rozprawka ż
czas. rozprawiać ndk., rozprawić dk., prawić ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rozprawa” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zbigniew Drozdowicz, O racjonalności w religii i w religijności. Wykłady, ISBN 978-83-232-2101-2, s. 88