służąca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

służąca (język polski)[edytuj]

służąca (1.1)
wymowa:
IPA[swuˈʒɔ̃nʦ̑a], AS[su̯užõnca], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba, która komuś służy, zajmuje się czyimś domem za wynagrodzenie; zob. też służąca w Wikipedii

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) ims. przymiotnikowy czynny od: służyć
odmiana:
(1.1) (2.1)
przykłady:
(1.1) Służąca dała znać, że gromada robotników przyszła i koniecznie chce widzieć[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) być służącą • pracować jako służąca
synonimy:
(1.1) służka, pomoc domowa, posługaczka, służebnica
antonimy:
(1.1) pani
hiperonimy:
(1.1) pracownica
hiponimy:
(1.1) pokojówka, gosposia, sprzątaczka, niania, mamka, garderobiana, praczka, kawiarka, guwernantka, kucharka
holonimy:
(1.1) służba
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sługa m, służka ż, służalec m, służba ż, służalstwo n, służenie n, posłużenie n, posługiwanie n, usługiwanie n, usłużenie n, służalczość ż, służebność ż, wysługiwanie n, wysłużenie n, wysługa ż, odsługiwanie n, odsłużenie n, służebnica ż, służebnik m, usługa ż, Służewiec m, Służów m, Służew m, służbista m, służbistka ż, obsługa ż, służalec m
forma męska służący m
czas. służyć ndk., posłużyć dk., posługiwać ndk., usługiwać ndk., usłużyć dk., wysługiwać się ndk., wysłużyć się dk., odsługiwać ndk., odsłużyć dk.
przym. służalczy, usłużny, służebny, usługowy, służbowy
przysł. służalczo, usłużnie, służebnie, usługowo, służbowo
związki frazeologiczne:
robić za służącą
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. W. Reymont, Ziemia obiecana