służbowy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

służbowy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[swuʒˈbɔvɨ], AS[su̯užbovy] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przym. od służba[1]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) żołnierz, który ma dyżur
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Nie mogłem jej zarzucić niedopełniania obowiązków służbowych[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. służba ż, sługa m, służebny m, służąca ż, służka m/ż, służalstwo n, służalec m, służebność ż, służebnictwo n, służebnik m, służebniczek m, służebnica ż, służebniczka ż, służenie n
czas. służyć ndk.
przym. służalczy, służebny, służebnościowy
przysł. służbowo, służalczo, służebnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „służbowy” w: SJP.pl.
  2. Jerzy Stawiński, Piszczyk, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.