sługa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sługa (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈswuɡa], AS[su̯uga] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. osoba, która usługuje
(1.2) st.pol. dworzanin
(1.3) seks. osoba podległa w układzie sadomasochistycznym
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) służący, pachołek, rab, parobczak
antonimy:
(1.1) pan
(1.3) pan, master
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. służba ż, służący m, służenie n, służebnica ż, służka ż
forma żeńska służąca ż
czas. służyć ndk., usługiwać ndk., usłużyć dk., zasłużyć dk., obsłużyć dk.
przym. usłużny, służebny, służbowy
związki frazeologiczne:
sługa bożypan każe, sługa musiserce nie sługapan szczodrobliwy, sługa życzliwypan, co obietnicą płaci, szybko sługę utracipan, który się sługi boi, za niewolnika stoistaremu psu i staremu słudze jedna płacagdzie moda panią, rozum sługąw dzień świętego Szczepana sługa na wsi zmienia panaksięży sługa wnet wyjdzie na panaksięży sługa boi się pługajaki pan, taki sługana święty Szczepan każdy sługa pansługa dobry pana myśli zna
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sługa” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.