różaniec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

różaniec (język polski)[edytuj]

różaniec (1.1) chrześcijański
różaniec (1.1) buddyjski
różaniec (1.2)
wymowa:
?/i IPA[ruˈʒãɲɛʦ̑], AS[ružãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. sznur z paciorkami, służący do liczenia odmawianych modlitw lub praktyk medytacyjnych w różnych religiach
(1.2) rel. cykl modlitw odmawianych w określonej kolejności; zob. też różaniec w Wikipedii
(1.3) rel. nabożeństwo, odprawiane najczęściej w październiku, podczas którego odmawia się wspólnie różaniec (1.2)
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Babcia Honorata przywiozła wnuczkom z Lourdes po różańcu.
(1.2) Nasza mama chodzi sobie po ogrodzie i odmawia różaniec.
(1.3) Przyjdę do ciebie dopiero po różańcu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sznur modlitewny
(1.3) nabożeństwo różańcowe
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) dewocjonalium
(1.2) modlitwa
(1.3) nabożeństwo
hiponimy:
(1.1) mala, rudraksza, subha, tasbih
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. różańcowy, różany, różowy
rzecz. różanecznik mrz, róża ż, róż mrz, Róża ż
związki frazeologiczne:
do tańca i do różańca
etymologia:
pol. różany + -ec
uwagi:
zob. też różaniec (ujednoznacznienie) w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła: