jedność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jedność (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈjɛdnɔɕʨ̑], AS[i ̯edność] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wspólnota, unia, zjednoczenie
(1.2) nazwa cyfry 1 i liczby 1
(1.3) mat. element odwracalny, czyli taki, przez który da się podzielić jedynkę; zob. też element odwracalny w Wikipedii
(1.4) filoz. wewnętrzna niesprzeczność; zob. też jedność (filozofia) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) w jedności siła
(1.1-2) Bo gdzie się serca palą,
Cyrklem uniesienia duch,
Dobro powszechne skałą,
Jedność większa od dwóch.[1].
(1.2) Jak podnieść do kwadratu liczbę z cyfrą jedności 5?[2]
(1.3) Jednościami w pierścieniu liczb całkowitych +1 i -1, a w ciele liczb rzeczywistych dowolna liczba oprócz zera.
(1.4) Gdyby nie jedność bytu, byłby on podzielny na byt i niebyt, co jest sprzecznością, więc byt jest jednością.
składnia:
kolokacje:
(1.1) jedność Kościoła
synonimy:
(1.1) jedynka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jeden n/mzw/mos, jedynka ż, jednostka ż, pojedynczość ż, jednakowość ż, jednia ż, jedynak mos
przym. jedyny, jednakowy, pojedynczy
przysł. jednakowo, pojedynczo, jednako
licz. jeden
zaim. jeden
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. jedno + -ość[3]
uwagi:
(1.3) W tym znaczeniu jedność to co innego niż jedynka
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: 1
źródła:
  1. Adam Mickiewicz, Poezye Adama Mickiewicza; Pieśń filaretów, t. 1, Księgarnia G. Gebethnera, Kraków 1899.
  2. Anonim, Bryk.pl.
  3. Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 261.