całkowity
Wygląd
całkowity (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) taki, który obejmuje całość; jest pełny, zupełny, kompletny, nie jest ułamkowy, częściowy
- (1.2) mat. będący liczbą całkowitą, czyli dodatnią lub ujemną wielokrotnością jeden, albo zerem
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik całkowity całkowita całkowite całkowici całkowite dopełniacz całkowitego całkowitej całkowitego całkowitych celownik całkowitemu całkowitej całkowitemu całkowitym biernik całkowitego całkowity całkowitą całkowite całkowitych całkowite narzędnik całkowitym całkowitą całkowitym całkowitymi miejscownik całkowitym całkowitej całkowitym całkowitych wołacz całkowity całkowita całkowite całkowici całkowite
- przykłady:
- (1.1) Oddanie jej było całkowite, świeciła przykładem ofiarności, stałości i uporu[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) mat. liczba całkowita
- synonimy:
- (1.1) cały
- antonimy:
- (1.1) niepełny, częściowy, połowiczny, ułamkowy, niecałkowity
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) total; (1.2) integral
- arabski: (1.1) كلي
- czeski: (1.1) úplný; (1.2) celý
- duński: (1.1) fuldstændig, total
- esperanto: (1.1) tuta, kompleta, plena, totala
- francuski: (1.1) entier, complet, total
- hiszpański: (1.1) total, completo, entero; (1.2) entero
- niemiecki: (1.1) gänzlich, vollständig
- rosyjski: (1.1) всеобъемлющий, полный
- sanskryt: (1.1) अखिल
- szwedzki: (1.1) total, fullständig, absolut, full; (1.2) hel
- ukraiński: (1.1) цілковитий
- wilamowski: (1.1) genclich
- włoski: (1.1) completo, intero, totale
- źródła:
- ↑ Andrzej Szczypiorski, Początek, 1986, Narodowy Korpus Języka Polskiego.