Przejdź do zawartości

całkowity

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

całkowity (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌt͡sawkɔˈvʲitɨ], AS[cau̯kovʹity], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który obejmuje całość; jest pełny, zupełny, kompletny, nie jest ułamkowy, częściowy
(1.2) mat. będący liczbą całkowitą, czyli dodatnią lub ujemną wielokrotnością jeden, albo zerem
odmiana:
przykłady:
(1.1) Oddanie jej było całkowite, świeciła przykładem ofiarności, stałości i uporu[1].
składnia:
kolokacje:
(1.2) mat. liczba całkowita
synonimy:
(1.1) cały
antonimy:
(1.1) niepełny, częściowy, połowiczny, ułamkowy, niecałkowity
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. całkowicie, całkiem
przym. cały
rzecz. całka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Szczypiorski, Początek, 1986, Narodowy Korpus Języka Polskiego.