duchowieństwo

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

duchowieństwo (język polski)[edytuj]

przedstawiciele duchowieństwa (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) kośc. ogół duchownych danego kościoła lub wspólnoty religijnej, stan duchowny[1][2]; zob. też duchowieństwo w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm[2],
przykłady:
(1.1) Część szczególna dotycząca duchowieństwa została poświęcona zagadnieniom związanym z pełnieniem funkcji papieża, biskupa, proboszcza, wikariusza, zakonnika czy nauczyciela religii.[3]
(1.1) Wykład był poświęcony roli duchowieństwa żydowskiego w czasie powstania styczniowego.
składnia:
kolokacje:
(1.1) duchowieństwo wyższe / zakonne / diecezjalne / katolickie / prawosławne / ewangelickie / żydowskie / polskie / ruskie / średniowieczne / zeświecczałeogół / stopnie / zjazd / przywileje / uprawnienia duchowieństwa
synonimy:
(1.1) kler, stan duchowny
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) stan
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. duch m, duchowny m, duchowość ż
przym. duchowy, duchowny
przysł. duchowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. duchowny + -stwo
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „duchowieństwo” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „duchowieństwo” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. synod-katowice.wiara.pl