przywilej

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przywilej (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [pʃɨˈvʲilɛj], AS: [pšyvʹilei ̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. szczególne uprawnienie, prawo korzystania ze szczególnych względów w jakimś zakresie; zob. też przywilej w Wikipedii
(1.2) praw. prawo, na podstawie którego dany wierzyciel może przed innymi wierzycielami żądać zwrotu swoich należności z przedmiotów majątkowych dłużnika
odmiana:
(1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikprzywilejprzywileje
dopełniaczprzywilejuprzywilejów
celownikprzywilejowiprzywilejom
biernikprzywilejprzywileje
narzędnikprzywilejemprzywilejami
miejscownikprzywilejuprzywilejach
wołaczprzywilejuprzywileje
przykłady:
(1.1) W średniowiecznej Anglii stosowanie tortur zostało uznane za wyłączny przywilej kleru.
składnia:
kolokacje:
(1.1) przywilej erekcyjny • przywilej lokacyjny • przywilej dyplomatyczny • przywilej korzyści
synonimy:
(1.1) prerogatywa, prawo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) immunitet, regalia
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. uprzywilejować
przym. uprzywilejowany
rzecz. uprzywilejowanie n, uprzywilejowany mos
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. privilegium
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=przywilej&oldid=8211355”