przywilej

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przywilej (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[pʃɨˈvʲilɛj], AS[pšyvʹilei ̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. szczególne uprawnienie, prawo korzystania ze szczególnych względów w jakimś zakresie; zob. też przywilej w Wikipedii
(1.2) praw. prawo, na podstawie którego dany wierzyciel może przed innymi wierzycielami żądać zwrotu swoich należności z przedmiotów majątkowych dłużnika
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nasi libreciści w ostatnich czasach otrzymali specjalny przywilej znęcania się nad Mickiewiczem i Słowackim[1].
(1.1) Główną, największą szkodę wyrządza pewien przywilej Gdańska, który poprostu zupełnie utrącił cały nasz przemysł rybny[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) branżowe / emerytalne / górnicze / kościelne / socjalne / uniwersyteckie / wojskowe / konstytucyjne / ustawowe przywileje • przywilej erekcyjnyprzywilej lokacyjnyprzywilej dyplomatycznyprzywilej korzyści
synonimy:
(1.1) prerogatywa, prawo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) immunitet, regalia
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uprzywilejowanie n, uprzywilejowany mos
czas. uprzywilejować dk., uprzywilejowywać ndk.
przym. uprzywilejowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. privilegium
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: