clero

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

clero (język hiszpański)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈkle.ɾo]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kośc. kler, duchowieństwo
odmiana:
(1.1) lm cleros
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. clerical
rzecz. clérigo, clerecía, clericalismo, clericato, clerigalla
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. clerus < gr. κλῆρος (klḗros)
uwagi:
źródła:

clero (język włoski)[edytuj]

wymowa:
IPA/ˈklɛ.ro/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kośc. kler, duchowieństwo
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) chiericato, chierici, ecclesiastici
antonimy:
(1.1) laicato, laici
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chierica ż, chiericato m, chierichetto m, chierico m, clericale m ż, clericalismo m
czas. clericaleggiare
przym. clericale, clericaleggiante, chiericale
przysł. clericalmente
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. clerus < gr. κλῆρος (klḗros)
uwagi:
źródła: