Tunis

Tunis (język polski)

Tunis (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈtũɲis], AS: [tũńis], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. stolica Tunezji; zob. też Tunis w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Tunis	Tunisy
dopełniacz	Tunisu	Tunisów
celownik	Tunisowi	Tunisom
biernik	Tunis	Tunisy
narzędnik	Tunisem	Tunisami
miejscownik	Tunisie	Tunisach
wołacz	Tunisie	Tunisy

przykłady:

(1.1) Kilkaset osób wzięło udział w pierwszej prorządowej manifestacji w Tunisie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Tunisie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Tunisu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Tunisu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Tunisu • mieszkaniec / mieszkanka Tunisu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Tunisie • pochodzić z Tunisu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Tunisu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tunisyjczyk m, tunisyjka ż, tunetańczyk m, tunetanka ż, Tunezja ż, Tunezyjczyk m, Tunezyjka ż

przym. tuniski, tunetański, tunezyjski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Tunis
• arabski: (1.1) تونس
• baskijski: (1.1) Tunis
• czeski: (1.1) Tunis
• esperanto: (1.1) Tunizo
• francuski: (1.1) Tunis
• hiszpański: (1.1) Túnez ż
• koreański: (1.1) kor. płd. 튀니스, kor. płn. 뜌니스
• nowogrecki: (1.1) Τύνιδα ż
• ormiański: (1.1) Թունիս
• słowacki: (1.1) Tunis m
• szwedzki: (1.1) Tunis n
• włoski: (1.1) Tunisi ż

źródła:

Tunis (język angielski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Tunis

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) be in Tunis → być w Tunisie • live in Tunis → żyć w Tunisie • work in Tunis → pracować w Tunisie • be born in Tunis → urodzić się w Tunisie • die in Tunis → umrzeć w Tunisie • settle in Tunis → osiedlić się w Tunisie • leave Tunis → wyjechać z Tunisu • move to Tunis → wprowadzić się do Tunisu • get to Tunis → dojechać do Tunisu • be a habitant / an inhabitant of Tunis → być mieszkańcem Tunisu • a road in Tunis → droga w Tunisie • a street in Tunis → ulica w Tunisie • a square in Tunis → plac w Tunisie • a house in Tunis → dom w Tunisie • a flat in Tunis → mieszkanie w Tunisie • a headquarters in Tunis → siedziba w Tunisie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Tunis (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Tunis

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. tunistar

rzecz. tunistar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Tunis (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna

(1.1) geogr. Tunis

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Tunis (język francuski)

Tunis (1.1)

wymowa:

IPA: [ty.nis]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) geogr. Tunis

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Tunis (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈtuːnɪs]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) geogr. Tunis

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	(das) Tunis
dopełniacz	(des) Tunis Tunis'
celownik	(dem) Tunis
biernik	(das) Tunis

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Tuniser m, Tuniserin ż, Tunesier m

przym. tunisisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Tunis (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna

(1.1) geogr. Tunis

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Tunis
dopełniacz	Tunisu
celownik	Tunisu
biernik	Tunis
miejscownik	Tunise
narzędnik	Tunisom

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Tunisko n, Tunisan m, Tunisanka ż

przym. tuniský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Tunis (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) geogr. Tunis

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Tunis är Tunisiens huvudstad. → Tunis jest stolicą Tunezji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: stolice krajów Afryki w języku szwedzkim

źródła: