świronek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

świronek (język polski)[edytuj]

świronek (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. niewielki parterowy spichlerz[1]
(1.2) daw. boczne pomieszczenie, magazynek
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Sędzia starał się widać żeby nic dawnego obyczaju w zabudowaniach gwoli nowej modzie nie zmienić: na środku dziedzińca staroświecki jeszcze króluje piątrowy sernik, na prawo lamus, z galerją na słupach rzeźbionych opartą, dalej świronek nasz litewski, a tuż i stodoły, odryny, klunie, szopki[2].
(1.2) Zaraz też kołowrotek swój ze świronka przyniosła, w świetlicy u długiego pieca go umieściła, garść lnu przytwierdziła do osady i, na stołku usiadłszy, palcami w wodzie umoczonemi cieniutkę nitkę wysnuwać, a stopą o ponoże rytmicznie uderzać zaczęła[3].
(1.2) Wstał, poszedł do świronka, ubrał się odświętnie i powrócił do Magdzi[4].
składnia:
kolokacje:
(1.2) do / ze świronka
synonimy:
(1.1) daw. świron, świeronek, świreń, świernia
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) spichlerz
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. świron mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. świron + -ek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Świeronek” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
  2. Józef Ignacy Kraszewski, Boża czeladka (wyd. 1874)
  3. Eliza Orzeszkowa, Bene nati (wyd. 1891)
  4. Kazys Puida, Czerwony kogut (wyd. 1913)