świronek
świronek (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik świronek świronki dopełniacz świronka świronków celownik świronkowi świronkom biernik świronek świronki narzędnik świronkiem świronkami miejscownik świronku świronkach wołacz świronku świronki
- przykłady:
- (1.1) Sędzia starał się widać żeby nic dawnego obyczaju w zabudowaniach gwoli nowej modzie nie zmienić: na środku dziedzińca staroświecki jeszcze króluje piątrowy sernik, na prawo lamus, z galerją na słupach rzeźbionych opartą, dalej świronek nasz litewski, a tuż i stodoły, odryny, klunie, szopki[2].
- (1.2) Zaraz też kołowrotek swój ze świronka przyniosła, w świetlicy u długiego pieca go umieściła, garść lnu przytwierdziła do osady i, na stołku usiadłszy, palcami w wodzie umoczonemi cieniutkę nitkę wysnuwać, a stopą o ponoże rytmicznie uderzać zaczęła[3].
- (1.2) Wstał, poszedł do świronka, ubrał się odświętnie i powrócił do Magdzi[4].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) spichlerz
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „Świeronek” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
- ↑ Józef Ignacy Kraszewski, Boża czeladka (wyd. 1874)
- ↑ Eliza Orzeszkowa, Bene nati (wyd. 1891)
- ↑ Kazys Puida, Czerwony kogut (wyd. 1913)