współobywatel
współobywatel (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik współobywatel współobywatele dopełniacz współobywatela współobywateli celownik współobywatelowi współobywatelom biernik współobywatela współobywateli narzędnik współobywatelem współobywatelami miejscownik współobywatelu współobywatelach wołacz współobywatelu współobywatele
- przykłady:
- (1.1) Ich niezasłużona zamożność razi wielu współobywateli, na których frustracji grają cymbaliści polityki[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) daw. spółobywatel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- forma żeńska współobywatelka
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) fellow citizen
- białoruski: (1.1) суграмадзя́нін m
- czeski: (1.1) spoluobčan m
- duński: (1.1) medborger w
- hiszpański: (1.1) conciudadano m
- niderlandzki: (1.1) medeburger m
- niemiecki: (1.1) Mitbürger m
- nowogrecki: (1.1) συμπολίτης m, συμπατριώτης m
- rosyjski: (1.1) сограждани́н m
- słowacki: (1.1) spoluobčan m
- ukraiński: (1.1) співгромадя́нин m
- węgierski: (1.1) polgártárs
- źródła:
- ↑ Stefan Bratkowski, O mądrość narodową Polaków, „Gazeta Wyborcza”, 1993-02-02, Narodowy Korpus Języka Polskiego.