naszyjnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

naszyjnik (język polski)[edytuj]

naszyjnik (1.1)
wymowa:
IPA[naˈʃɨjɲik], AS[našyi ̯ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rzem. jubil. element biżuterii w postaci ozdoby na szyję; zob. też naszyjnik w Wikipedii
(1.2) hist. część zbroi rycerskiej osłaniająca szyję[1]
(1.3) daw. obroża nakładana na szyję więźniom[2]
(1.4) przest. obroża kolczasta dla psa[2]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Gabrysia miała na sobie przepiękny naszyjnik z howlitów.
składnia:
kolokacje:
(1.1) srebrny / złoty naszyjnik • naszyjnik z pereł / rubinów / ametystów / agatów
synonimy:
(1.1) daw. kanak
(1.4) kolczatka
antonimy:
hiperonimy:
(1.3) okowa
(1.4) obroża
hiponimy:
(1.2) kolia, korale
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. na- + szyjny + -ik
uwagi:
(1.1) zobacz też: łańcuszeknaszyjnikobróżkawisior
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „naszyjnik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „naszyjnik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.