nakładać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nakładać (język polski)[edytuj]

kucharz nakłada (1.1) porcję
chłopiec nakłada (1.1) ojcu czapkę
wymowa:
IPA[naˈkwadaʨ̑], AS[naku̯adać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. nałożyć)

(1.1) umieszczać przedmiot lub rozprowadzać substancję na innym przedmiocie albo substancji
(1.2) praw. ustanowić dla kogoś lub czegoś określony obowiązek albo karę
(1.3) reg. białost. zakładać ubranie

czasownik zwrotny niedokonany nakładać się (dk. nałożyć się)

(2.1) przen. mylić lub łączyć ze sobą wrażenia, zjawiska
odmiana:
(1.1-3, 2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Na swoją delikatną cerę nakłada tylko niewielką ilość pudru.
(1.2) W średniowieczu nakładano na mieszczan wysokie podatki.
(1.3) Nie wychodź nigdzie tak lekko ubrany, nakładaj drugi sweter.
(2.1) To było dawno temu, moje wspomnienia się nakładają.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pokrywać, okładać
(1.3) ubierać, oblekać
antonimy:
(1.1) zdejmować
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
aspekt dokonany nałożyć
rzecz. łoże n, nakład, nakładanie, nakładca
przym. nakładczy
czas. kłaść, zakładać, wkładać, rozkładać, odkładać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: