karawela

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

karawela (język polski)[edytuj]

portugalska karawela (1.1)
wymowa:
IPA[ˌkaraˈvɛla], AS[karavela], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) żegl. jednopokładowy, dwu- lub trójmasztowy żaglowiec o wysokich nadbudówkach na dziobie i rufie, używany od XV do XVII wieku; zob. też karawela w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Piętnastowieczne karawele wyposażone były zazwyczaj w żagle łacińskie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
od franc. caravelle[1], z pers.[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „karawela” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 263.
  2. Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 117.