epigramat

epigramat (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛpʲiˈɡrãmat], AS: [epʹigrãmat], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) liter. krótki utwór poetycki mający charakter satyryczny bądź dydaktyczny; zob. też epigramat w Wikipedii

(1.2) hist. krótki wierszowany napis umieszczany na nagrobkach i pomnikach (zwłaszcza w starożytności)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	epigramat	epigramaty
dopełniacz	epigramatu	epigramatów
celownik	epigramatowi	epigramatom
biernik	epigramat	epigramaty
narzędnik	epigramatem	epigramatami
miejscownik	epigramacie	epigramatach
wołacz	epigramacie	epigramaty

przykłady:

(1.1) To nie epigramat, lecz tylko mały epigramacik.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) epigram

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. epigramatyk m, epigramatyczka ż, epigram m, epigramacik mrz

przym. epigramatyczny

przysł. epigramatycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1) zob. też epigramat w Wikipedii

(1.2) zobacz też: epitafium • dystych

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) epigram
• białoruski: (1.1) эпіграма ż; (1.2) эпіграма ż
• bułgarski: (1.1) епиграма ż; (1.2) епиграма ż
• hiszpański: (1.1) epigrama m; (1.2) epigrama m
• niemiecki: (1.1) Epigramm n; (1.2) Epigramm n
• nowogrecki: (1.1) επίγραμμα n; (1.2) επίγραμμα n
• rosyjski: (1.1) эпиграмма ż; (1.2) эпиграмма ż
• ukraiński: (1.1) епіграма ż; (1.2) епіграма ż
• węgierski: (1.1) epigramma; (1.2) epigramma

źródła: