empiria
empiria (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. filoz. poznanie za pomocą doświadczenia
- (1.2) książk. doświadczenie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik empiria empirie dopełniacz empirii empirii
przest. empiryjcelownik empirii empiriom biernik empirię empirie narzędnik empirią empiriami miejscownik empirii empiriach wołacz empirio empirie
- przykłady:
- (1.2) W obydwu pracach chodzi mu o to, by spod pozorów zmiennej empirii artystycznej czy bytowej wydobyć niezmienną oś zjawisk[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) empiria laboratoryjna
- (1.2) odwoływać się do empirii
- synonimy:
- antonimy:
- (1.2) teoria
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. empiryczność ż, empiryk mos, empirysta mos, empiryzm mrz
- przym. empiryczny
- przysł. empirycznie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Kazimierz Wyka, Modernizm polski (wyd. 1968)
empiria (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) doświadczenie[1]
- odmiana:
- (1.1) empiria, empiriae (deklinacja I)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik empiria empiriae dopełniacz empiriae empiriārum celownik empiriae empiriīs biernik empiriam empiriās ablatyw empiriā empiriīs wołacz empiria empiriae
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „empiria” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 223.