perugiański

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

perugiański (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Perugią, dotyczący Perugii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wyszedłszy stamtąd można odetchnąć, pójść na skraj perugiańskiego wzgórza i spojrzeć na rozpostartą szeroko dolinę. W dali, pośród tej doliny, jest Asyż[1].
(1.1) Innocenty został błogosławionym, ale nie został świętym. Anonimowy kronikarz perugiański sławi go jako intelektualistę i oratora[2].
(1.1) W okresie świetności republika perugiańska dominowała nad Umbrią i terytorium jej broniło sto dwadzieścia zamków[3].
(1.1) Długość perugiańskich ręcznych puszek można określić na 22-24 cm, nie wiemy jednak jednoznacznie, czy przekaz źródłowy odnosi się do długości całej broni, czy tylko do metalowej lufy (…)[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) perugijski, staroż. peruzyński
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Perugia ż
przym. perugijski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Kubiak, Uśmiech Kore, s. 43, wyd. Więź, 2000.
  2. Gary Dickson, Krucjata Dziecięca. Mroczna Tajemnica Średniowiecza, s. 39, tłum. Wacław Sadkowski, wyd. Bellona SA, Warszawa 2010.
  3. Zbigniew Herbert, Barbarzyńca w ogrodzie, 1962.
  4. Lech Andrzej Walkiewicz, W sprawie datacji i interpretacji późnośredniowiecznej miniaturowej broni palnej z Kalisza w: Studia z dziejów wojskowości, t. I, 2012.