odnosić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

odnosić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɔdˈnɔɕiʨ̑], AS[odnośić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. odnieść)

(1.1) przynosić coś z powrotem; dostarczać coś, aby to oddać
(1.2) zyskiwać coś, mieć jakiś wynik

czasownik zwrotny niedokonany odnosić się (dk. brak)

(2.1) dotyczyć czegoś

czasownik zwrotny niedokonany odnosić się (dk. odnieść się)

(3.1) traktować coś lub kogoś w pewien sposób
odmiana:
koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Odnoszę ci książkę, , którą pożyczyłem w zeszłym tygodniu.
(1.2) Nie widzę, żeby moje zabiegi odnosiły jakiś skutek.
(2.1) Moja wypowiedź odnosiła się do zaistniałych faktów.
(3.1) On odnosi się do mnie wulgarnie.
składnia:
kolokacje:
(3.1) odnosić się z szacunkiem/lekceważeniem
synonimy:
(2.1) tyczyć się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
aspekt dokonany odnieść, odnieść się
rzecz. odniesienie n, odnoszenie n
czas. przenosić, wznosić
przysł. odnośnie
przyim. odnośnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1-2,3.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: odnieść
źródła: