Przejdź do zawartości

koryto

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: kóryto
owce jedzące z koryta (1.1)
koryto (1.3) rzeki
wymowa:
IPA[kɔˈrɨtɔ], AS[koryto] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) podłużny pojemnik przeznaczony do pojenia i karmienia zwierząt domowych
(1.2) zawartość koryta (1.1)
(1.3) hydrol. miejsce płynięcia rzeki, jej biegu; może być inne od jej obecnego przebiegu
(1.4) pot. przen. iron. źródło znacznych dochodów, posada, zazwyczaj publiczna, zapewniająca duże dochody
(1.5) pot. przen. pogard. wyżywienie
(1.6) daw. statek rzeczny do spławiania zboża[1]
(1.7) daw. gw. (Warszawa) kareta[2]
(1.8) gw. (Warszawa) jedzenie[3]
odmiana:
(1.1-7)
przykłady:
(1.1) Stado świń podeszło do koryta i zaczęło pić.
(1.2) Te zwierzęta zjadły całe koryto żarcia.
(1.3) Po przebyciu jeziora zapuszczamy się w wąskie, kręte koryto, ni to w rzekę, ni w martwą odnogę[4].
(1.4) Dla niego najważniejsze jest koryto.
składnia:
kolokacje:
(1.4) dorwać się / pchać się do koryta • być przy korycie
synonimy:
(1.4) żłób
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Korytnica ż, Korytów m, Korytowo n, Korycin m
zdrobn. korytko n
przym. korytowy
związki frazeologiczne:
pchać się jak świnia do koryta
etymologia:
prasł. *korytorodzaj długiego naczynia, koryto[5], bez pewnej dalszej etymologii[6]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.7) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kareta
(1.8) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jedzenie
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „koryto” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Bronisław Wieczorkiewicz, Gwara warszawska dawniej i dziś, wyd. drugie rozszerzone, PIW, Warszawa 1968, s. 12.
  3. Eugeniusz Jaczewski, Gwara miejska Warszawy, „Poradnik Językowy” nr 9/1938–1939, s. 175.
  4. Arkady Fiedler, Kanada pachnąca żywicą, wyd. 1946.
  5. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „koryto” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  6. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzad. koryto
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
riečne koryto (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) koryto (naczynie)
(1.2) geogr. koryto
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. korytový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: