kombinacja
kombinacja (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) łączenie składowych w całość oraz efekt tego działania
- (1.2) pomysłowy plan, nierzadko nieuczciwy
- (1.3) mat. podzbiór zbioru skończonego o określonej liczbie elementów, których porządek nie jest istotny
- (1.4) sport. szachy nieprzewidziany, forsowny manewr taktyczny wyraźnie zmieniający układ sił na szachownicy
- (1.5) sport. narciarstwo konkurencja złożona, w której o zwycięstwie decyduje suma uzyskanych wyników z poszczególnych etapów
- (1.6) przest. część bielizny damskiej pod postacią spodu pod suknię
- odmiana:
- (1.1-6)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kombinacja kombinacje dopełniacz kombinacji kombinacji celownik kombinacji kombinacjom biernik kombinację kombinacje narzędnik kombinacją kombinacjami miejscownik kombinacji kombinacjach wołacz kombinacjo kombinacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kolaż, kompozycja, łączenie, połączenie, synteza, zestaw, zestawienie
- (1.2) machinacja, machlojka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kombinat mrz, kombinator mos, kombinatorka ż, kombinatorstwo n, kombinatoryka ż, kombinerki nmos
- czas. kombinować, skombinować, wykombinować
- przysł. kombinacyjny, kombinatorski, kombinatoryczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. combinatio (= połączenie)
- uwagi:
- (1.2) występuje często w lm
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) combination, combo; (1.3) permutation; (1.6) camiknickers
- bułgarski: (1.1) комбинация ż
- duński: (1.1) kombination w
- francuski: (1.1) combinaison ż; (1.5) combiné m
- hiszpański: (1.1) combinación ż; (1.5) combinada ż
- łaciński: (1.1) combinatio ż; (1.5) Kombination ż
- niemiecki: (1.1) Kombination ż
- węgierski: (1.3) kombináció
- włoski: (1.1) combinazione ż; (1.5) combinata ż
- źródła: