kombinat

kombinat (język polski)

wymowa:

​, IPA: [kɔ̃mˈbʲĩnat], AS: [kõmbʹĩnat], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zarz. zespół kilku zakładów przemysłowych powiązanych organizacyjnie i technologicznie; zob. też kombinat w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kombinat	kombinaty
dopełniacz	kombinatu	kombinatów
celownik	kombinatowi	kombinatom
biernik	kombinat	kombinaty
narzędnik	kombinatem	kombinatami
miejscownik	kombinacie	kombinatach
wołacz	kombinacie	kombinaty

przykłady:

(1.1) Kombinat metalurgiczny składa się z dwóch wielkich pieców, dwóch walcowni oraz dwóch linii ciągłego odlewania stali (COS).

składnia:

kolokacje:

(1.1) kombinat cementowy / metalurgiczny / petrochemiczny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kombinacja ż, kombinowanie n, kombinacik mrz

czas. kombinować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Kombinat

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) combine
• białoruski: (1.1) камбінат m
• bułgarski: (1.1) комбинат m
• esperanto: (1.1) kombinato
• francuski: (1.1) combinat m
• niemiecki: (1.1) Kombinat n
• rosyjski: (1.1) комбинат m
• węgierski: (1.1) kombinát
• włoski: (1.1) complesso m

źródła:

kombinat (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) ekon. kombinat

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. kombinato

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: