kombination

kombination (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) połączenie, kombinacja

odmiana:

(1.1) en kombination, kombinationen, kombinationer, kombinationerne

przykłady:

(1.1) En kombination af terapi og antidepressive piller kan kurere op til en tredjedel af dem, der bilder sig ind, at de er syge. → Połączenie terapii i pigułek przeciwdepresyjnych może wyleczyć do jednej trzeciej tych, którzy wmawiają sobie, że są chorzy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. kombinere

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kombination (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) kombinacja

odmiana:

(1.1) en kombination, kombinationen, kombinationer, kombinationerna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) i kombination med ngt → w połączeniu z czymś

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. kombinera

przym. kombinatorisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: