Przejdź do zawartości

czestny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) daw. dający zaszczyt, honor; pełen cnót[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ja was nie ciągnępodjął prędkim głosem. – Ja czestny człowiek i co postawiłem, zapłacę, niech wam idzie na zdrowie. Nie usłuchacie rady, wasza wola! Ale mnie was serdecznie żal[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) czestny człowiek • czestne stanowisko / miejsce
synonimy:
(1.1) zaszczytny, poczesny, honorowy, cnotliwy, prawy
antonimy:
(1.1) haniebny, sromotny, nikczemny, niecny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cześć ż, czczenie n, czciciel m, czcicielka ż, uczczenie n, uczta ż, czestne n, czesne n, uczciwość ż
czas. czcić ndk., uczcić dk., poczcić dk.
przym. uczciwy, poczciwy
wykrz. cześć
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. cześć + -ny[3]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: zaszczytny, cnotliwy
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czestny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Rok 1794, 1918, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „cześć” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.