dziedziczność: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→dziedziczność ({{język polski}}): rozbudowa hasła |
m polski: pokrewne +wydziedziczenie +wydziedziczyć (na podstawie tamtych haseł) |
||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
{{meronimy}} |
{{meronimy}} |
||
{{pokrewne}} |
{{pokrewne}} |
||
: {{rzecz}} [[dziedzic]] {{m}}, [[dziedziczka]] {{n}}, [[dziedzictwo]] {{n}}, [[dziedziczenie]] {{n}}, [[odziedziczenie]] {{n}} |
: {{rzecz}} [[dziedzic]] {{m}}, [[dziedziczka]] {{n}}, [[dziedzictwo]] {{n}}, [[dziedziczenie]] {{n}}, [[odziedziczenie]] {{n}}, [[wydziedziczenie]] {{n}} |
||
: {{czas}} [[dziedziczyć]] {{ndk}}, [[odziedziczyć]] {{dk}} |
: {{czas}} [[wydziedziczyć]], [[dziedziczyć]] {{ndk}}, [[odziedziczyć]] {{dk}} |
||
: {{przym}} [[dziedziczny]] |
: {{przym}} [[dziedziczny]] |
||
: {{przysł}} [[dziedzicznie]] |
: {{przysł}} [[dziedzicznie]] |
||
Wersja z 03:32, 18 sty 2018
dziedziczność (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co jest dziedziczne
- (1.2) biol. zespół procesów zachodzących podczas powstawania i rozwoju osobniczego organizmów, prowadzący do odtwarzania cech organizmów rodzicielskich; zob. też dziedziczność w Wikipedii
- (1.3) hist. praw. przekazywalność czegoś na podstawie spadku lub następstwa po przodkach[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziedziczność dziedziczności dopełniacz dziedziczności dziedziczności celownik dziedziczności dziedzicznościom biernik dziedziczność dziedziczności narzędnik dziedzicznością dziedzicznościami miejscownik dziedziczności dziedzicznościach wołacz dziedziczności dziedziczności
- przykłady:
- (1.2) W 1953 r. James Watson i Francis Crick odkryli tajemnicę dziedziczności, rozszyfrowując strukturę DNA[2].
- składnia:
- (1.1) dziedziczność + D.
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- (1.2) atawizm
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziedzic m, dziedziczka n, dziedzictwo n, dziedziczenie n, odziedziczenie n, wydziedziczenie n
- czas. wydziedziczyć, dziedziczyć ndk., odziedziczyć dk.
- przym. dziedziczny
- przysł. dziedzicznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. dziedziczny + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Polityka, nr 03.06, Warszawa, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
