dziedziczność

dziedziczność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest dziedziczne

(1.2) biol. zespół procesów zachodzących podczas powstawania i rozwoju osobniczego organizmów, prowadzący do odtwarzania cech organizmów rodzicielskich; zob. też dziedziczność w Wikipedii

(1.3) hist. praw. przekazywalność czegoś na podstawie spadku lub następstwa po przodkach

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziedziczność	dziedziczności
dopełniacz	dziedziczności	dziedziczności
celownik	dziedziczności	dziedzicznościom
biernik	dziedziczność	dziedziczności
narzędnik	dziedzicznością	dziedzicznościami
miejscownik	dziedziczności	dziedzicznościach
wołacz	dziedziczności	dziedziczności

przykłady:

(1.2) W 1953 r. James Watson i Francis Crick odkryli tajemnicę dziedziczności, rozszyfrowując strukturę DNA.

składnia:

(1.1) dziedziczność + D.

kolokacje:

(1.2) teoria dziedziczności

(1.3) dziedziczność tronu / urzędu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

(1.2) proces

hiponimy:

(1.2) atawizm

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziedzic m, dziedziczka n, dziedzictwo n, dziedziczenie n, odziedziczenie n, wydziedziczenie n

czas. wydziedziczyć, dziedziczyć ndk., odziedziczyć dk.

przym. dziedziczny

przysł. dziedzicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dziedziczny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) heritability; (1.2) heritability; (1.3) heritability
• bułgarski: (1.2) наследственост ż

źródła: