akcent

akcent (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈakʦ̑ɛ̃nt], AS: [akcẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyróżnienie za pomocą środków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu; zob. też akcent wyrazowy w Wikipedii

(1.2) muz. wyraźniejsze, silniejsze podkreślenie jakiegoś dźwięku lub współbrzmienia; zob. też akcent (muzyka) w Wikipedii

(1.3) typogr. znak diakrytyczny oznaczający akcent (1.1)

(1.4) przen. szczegół wyróżniający się z otoczenia

(1.5) pot. sposób wypowiadania słów

(1.6) przest. werwa, fantazja, animusz

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	akcent	akcenty
dopełniacz	akcentu	akcentów
celownik	akcentowi	akcentom
biernik	akcent	akcenty
narzędnik	akcentem	akcentami
miejscownik	akcencie	akcentach
wołacz	akcencie	akcenty

przykłady:

(1.1) W niektórych wyrazach pochodzenia greckiego akcent pada na sylabę trzecią od końca.

(1.3) Akcent ostry to znak diakrytyczny w postaci ukośnej kreski wznoszącej się od lewej do prawej.

(1.4) Ten trunek jest słodkawy, ale z wyraźnym pikantnym akcentem.

(1.5) Ten jej mąż mówi z dziwnym akcentem, dlatego zastanawiam się, skąd on pochodzi?

składnia:

kolokacje:

(1.1) akcent dynamiczny / toniczny / iloczasowy • akcent oksytoniczny / paraksytoniczny / proparoksytoniczny / inicjalny • akcent logiczny / zdaniowy

synonimy:

(1.1) akcent wyrazowy, przycisk

(1.2) akcent muzyczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. akcentysta m, akcencista m, akcentowanie n, zaakcentowanie n

czas. akcentować ndk., zaakcentować dk.

przym. nieakcentowany

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. accentus

uwagi:

zob. też akcent w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: accent; (1.1) stress
• arabski: (1.1) نبرة
• bułgarski: (1.1) акцент m
• chorwacki: (1.1) naglasak m; (1.2) naglasak m; (1.3) naglasak m
• czeski: (1.1) přízvuk m, akcent m
• duński: (1.1) accent w
• esperanto: (1.1) akcento; (1.2) akcento
• estoński: (1.1) rõhk
• fiński: (1.1) paino
• francuski: (1.1) accent m
• hebrajski: (1.1) דגש m
• hiszpański: (1.1) acento m
• ido: (1.1) acento
• interlingua: (1.1) accento
• islandzki: (1.1) áhersla ż
• japoński: (1.1) 強勢 (kyōsei), ストレス
• kataloński: (1.1) accent m
• niemiecki: (1.1) Akzent m, Betonung ż
• nowogrecki: (1.1) τονισμός m, τόνος m; (1.3) τόνος m; (1.5) προφορά ż
• portugalski: (1.1) acento m
• pruski: (1.1) akcēnts m; (1.2) akcēnts m; (1.3) akcēnts m
• rosyjski: (1.1) ударе́ние n
• słoweński: (1.1) naglas m, akcent m
• szwedzki: (1.1) betoning w
• võro: (1.1) rasõhus
• węgierski: (1.1) hangsúly, ékezet
• włoski: (1.1) accento m

źródła:

akcent (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) akcent

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

akcent (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) akcent, nacisk, akcentować

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. akcento

czas. akcenti

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

akcent (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) akcent, nacisk

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.1) akcentologija

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. akcentuacija ż, akcentuiranje n

czas. akcentuirati

przym. akcentski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: