Kajtuś
Kajtuś (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
- (2.1) zoonim
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Kajtuś Kajtusiowie dopełniacz Kajtusia Kajtusiów celownik Kajtusiowi Kajtusiom biernik Kajtusia Kajtusiów narzędnik Kajtusiem Kajtusiami miejscownik Kajtusiu Kajtusiach wołacz Kajtusiu Kajtusiowie depr. M. i W. lm: (te) Kajtusie - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Kajtuś Kajtusie dopełniacz Kajtusia Kajtusiów celownik Kajtusiowi Kajtusiom biernik Kajtusia Kajtusie narzędnik Kajtusiem Kajtusiami miejscownik Kajtusiu Kajtusiach wołacz Kajtusiu Kajtusie
- przykłady:
- (1.1) Czasem podobają się Kajtusiowi wyrazy, których nie rozumie, a czasem gniewają go[1].
- (2.1) Kajtusia sam złapałem, zabiwszy mu bezczelnie matkę; drugiego malca, jego brata, zagryzły ogary[2].
- (2.1) Polaków było tu dużo na studjach, ale moja paczka składała się z 13 obiecujących młodzieńców, plus jeden małoobiecujący pies, półjamnik, imieniem Kajtuś[3].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) Kajtek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: Kajetan
- źródła:
- ↑ Janusz Korczak, Kajtuś czarodziej (wyd. 1934)
- ↑ Helena Mniszek, Verte (wyd. 1921)
- ↑ Jerzy Strzemię-Janowski, Gorycze wiedzy, czyli pies zdrajcą (wyd. 1934)