Przejdź do zawartości

kopeć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Wersja z dnia 10:58, 24 kwi 2024 autorstwa Wsieslove (dyskusja | edycje) (dodano rosyjski: (1.1) ко́поть {{ż}}; (1.2) ко́поть {{ż}}, са́жа {{ż}} • udmurcki: (1.1) ӵын; (1.2) су)
Podobna pisownia Podobna pisownia: kopec

kopeć (język polski)

wymowa:
IPA[ˈkɔpɛʨ̑], AS[kopeć] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gęsty, ciemny dym
(1.2) osad z sadzy
(1.3) wyrób tytoniowy w postaci cienkiej papierowej rurki, długości kilku centymetrów, wypełnionej zmielonym tytoniem
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Strażak chciał wejść do pomieszczenia, ale było ono pełne kopciu i nic nie było widać.
(1.2) Sufit nad piecem był osmalony kopciem.
(1.2) Ozdobne sklepienie tej sali pokryte było plamami wieloletniego kopciu naftowego (…)[3]
(1.3) Od dwóch lat palę kopcie.
składnia:
kolokacje:
(1.3) palić kopcia (jednego w tej chwili) • palić kopcie (palić nałogowo) • kopeć z filtrem / bez filtrapalić / zapalić kopcia (nie: kopeć) • zaciągać się kopciem • dym z kopcia • paczka / karton kopci
synonimy:
(1.1) dym
(1.3) szlug, papieros, fajek, skręt; reg. cygareta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. kopcić
przym. kopciany, kopciowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9.
  2. Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. I, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 990.
  3. S. Żeromski: Promień