kopeć
Wygląd
kopeć (język polski)
Niektóre informacje zawarte w haśle wymagają weryfikacji. Do weryfikacji: znaczenie (1.3) |
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gęsty, ciemny dym
- (1.2) osad z sadzy
- (1.3) wyrób tytoniowy w postaci cienkiej papierowej rurki, długości kilku centymetrów, wypełnionej zmielonym tytoniem
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik kopeć dopełniacz kopcia / kopciu[1][2] celownik kopciowi biernik kopeć narzędnik kopciem miejscownik kopciu wołacz kopciu
- przykłady:
- (1.1) Strażak chciał wejść do pomieszczenia, ale było ono pełne kopciu i nic nie było widać.
- (1.2) Sufit nad piecem był osmalony kopciem.
- (1.2) Ozdobne sklepienie tej sali pokryte było plamami wieloletniego kopciu naftowego (…)[3]
- (1.3) Od dwóch lat palę kopcie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) palić kopcia (jednego w tej chwili) • palić kopcie (palić nałogowo) • kopeć z filtrem / bez filtra • palić / zapalić kopcia (nie:
kopeć) • zaciągać się kopciem • dym z kopcia • paczka / karton kopci
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) smoke, soot
- rosyjski: (1.1) ко́поть ż; (1.2) ко́поть ż, са́жа ż
- udmurcki: (1.1) ӵын; (1.2) су
- włoski: (1.1) fumo m
- źródła:
- ↑ Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9.
- ↑ Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. I, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 990.
- ↑ S. Żeromski: Promień