tytoń

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tytoń (język polski)[edytuj]

tytoń (1.1)
tytoń (1.2)
wymowa:
IPA[ˈtɨtɔ̃ɲ], AS[tytõń], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Nicotiana[1], roślina zawierająca nikotynę; zob. też tytoń (roślina) w Wikipedii
(1.2) suszone liście tytoniu (1.1); zob. też tytoń (produkt) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Od dwóch lat palę tytoń.
składnia:
kolokacje:
(1.2) palić tytoń • tytoń fajkowy / papierosowypalić tytoń / zapalić tytoniu • żuć tytoń • dym tytoniowy • paczka / karton tytoniu
synonimy:
(1.1-2) daw. tytuń
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tytuń m
przym. tytoniowy, tytuniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
tur. tütün[3]
uwagi:
zob. też tytoń w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Nicotiana” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  3. Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 7/1901, s. 98 (2).