wynaczynienie
wynaczynienie (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) med. przedostanie się substancji z naczyń do otaczającej je tkanki, zwłaszcza krwi z naczyń krwionośnych
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wynaczynienie wynaczynienia dopełniacz wynaczynienia wynaczynień celownik wynaczynieniu wynaczynieniom biernik wynaczynienie wynaczynienia narzędnik wynaczynieniem wynaczynieniami miejscownik wynaczynieniu wynaczynieniach wołacz wynaczynienie wynaczynienia
- przykłady:
- (1.1) Twarde promieniowanie w dawkach zabójczych pozostawia ślady: wynaczynienia, petechie, zmiany w obrazie krwi[1].
- (1.1) Fentolamina ponadto zapobiega miejscowej martwicy tkanek w przypadku wynaczynienia norepinefryny[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. wynaczyniać się ndk., wynaczynić się dk.
- przym. wynaczyniony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wynaczynić (się) + -enie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) extravasation
- hiszpański: (1.1) extravasación ż
- kataloński: (1.1) extravasació ż
- niemiecki: (1.1) Extravasation ż
- portugalski: (1.1) extravasamento m, extravasação ż, extravasão ż
- włoski: (1.1) extravasazione ż
- źródła:
- ↑ Stanisław Lem, Niezwyciężony, 1964, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Marek Pawlikowski, Leczenie hormonami i pochodnymi hormonów, 1988, Narodowy Korpus Języka Polskiego.