przymiotnikowy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przymiotnikowy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌpʃɨ̃mʲjɔtʲɲiˈkɔvɨ], AS[pšmʹi ̯otʹńikovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) jęz. odnoszący się do przymiotnika, mający charakter przymiotnika, utworzony od przymiotnika, będący przymiotnikiem
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Właściwe nazwy kierunków przymiotnikowe, a skrócone rzeczownikowe, np. kierunek północny, północ[1].
(1.1) Rok temu uzyskaliśmy status uniwersytetu przymiotnikowego.
składnia:
kolokacje:
(1.1) imiesłów przymiotnikowy • przymiotnikowa odmiana rzeczownikauniwersytet przymiotnikowy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przymiotnik mrz, przymiot mrz
przym. przymiotny
przysł. przymiotnikowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. przymiotnik + -owy
uwagi:
skrót przym.
tłumaczenia:
źródła: