odmiana

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

odmiana (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɔdˈmʲjãna], AS[odmʹi ̯ãna], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zmieniona postać lub sposób, zmienianie postaci lub sposobu
(1.2) jęz. zmiana formy wyrazu w zależności od przypadku, osoby itp.
(1.3) rodzaj, gatunek, wariant, klasa
odmiana:
przykłady:
(1.1) Dla odmiany zapalę teraz fajkę.
(1.2) Odmiana czasownikabyćw języku polskim jest nieregularna, trzeba się jej nauczyć na pamięć.
(1.2) Deklinacja to odmiana wyrazu przez przypadki, liczby i rodzaje. (Wikipedia)
(1.3) Wyhodowana przez nas odmiana zboża jest wyjątkowo odporna na mróz.
składnia:
kolokacje:
(1.1) odmiana na lepsze / gorsze
(1.2) odmiana przez osoby/przypadki
(1.3) odmiana alotropowa
synonimy:
(1.2) fleksja
(1.3) gw. (Górny Śląsk) zorta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. ndk. odmieniać, dk. odmienić
przym. odmienny, odmianowy, nieodmienny
rzecz. odmienianie, odmienienie, odmienność
zdrobn. odmianka
przysł. odmiennie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: rodzaj, gatunek, wariant, klasa
źródła: