posca
posca (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kulin. hist. rodzaj lemoniady z octu winnego, wody i miodu przyprawionego kolendrą; pospolity, codzienny napój w starożytnym Rzymie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik posca poski dopełniacz poski posek celownik posce poskom biernik poskę poski narzędnik poską poskami miejscownik posce poskach wołacz posko poski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) był to również napój podany w geście miłosierdzia Chrystusowi umierającemu na krzyżu; w tłumaczeniach Biblii występuje niepoprawnie jako „ocet”
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) posca
- francuski: (1.1) oxycrat
- łaciński: (1.1) posca ż
- starogrecki: (1.1) όξύχρατον
- włoski: (1.1) posca ż
- źródła:
posca (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1) pōsca, pōscae (deklinacja I)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pōsca pōscae dopełniacz pōscae pōscārum celownik pōscae pōscīs biernik pōscam pōscās ablatyw pōscā pōscīs wołacz pōsca pōscae
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „posca” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 520.